04.00 uur, je komt "eindelijk" aan in Nijmegen bij het Raboud ziekenhuis en volgt de aanwijzingen van het navigatiesysteem, het adres had ik van de agenten gehad. Welke ingang je ook probeert alles is dicht?. Gelukkig stond het telefoonnummer nog in de mobiel, maar bellen met de vraag waar die verdomde ingang nu was!. Er werden meteen 2 man van de bewaking naar ons gestuurd om ons mee te nemen want we bleken helemaal aan de andere kant van het terrein te zitten. Aangekomen bij de hoofdingang werden we naar de IC begeleid door de mannen van de bewaking (wel goed geregeld). Je komt aan in de kamer waar je zoon ligt, je schrikt wel van al die monitoren, infusen en andere zaken om het bed heen, maar eerste indruk is, als je goed naar hem kijkt, misschien valt het wel mee, want hij had nog niet het kleinste schrammetje op zijn gezicht. Maar die hoop valt al snel in duigen als je de details hoort wat er allemaal aan de hand is. De gescheurde milt, longperforatie en de 6 gebroken ribben waren niet het probleem, maar het hersenletsel was erg zorgelijk. Op de monitor naast zijn bed staan allemaal zaken die ze in de gaten houden zoals hartslag, bloeddruk, zuurstofopname temperatuur en natuurlijk de druk in de hersenen. Verder staat er een spuit of 12 op het infuus aangesloten waar pijnstilling, verdoving / slaapmiddel, zoutoplossing en nog een aantal zaken inzit. Omdat de hersendruk met het toedienen van zout (moet vocht uit hersenen halen zodat druk afneemt) en het koelen naar 33°Celsius (met een mat onder - en op hem) niet genoeg hielp werd Jeffrey vrijdag geopereerd, de operatie hield in dat de chirurgen het bovenste deel van zijn schedel zouden verwijderen. Door dit te doen hoopte men dat de druk die de hersenen tegen de schedel uit oefende nu via de bovenkant van het hoofd weg kon en de hersendruk zou dalen. Het gaat hier om een gecompliceerde operatie die niet geheel zonder gevaar is. Toen de operatie afgelopen was kwam hij niet meer terug op de "gewone" IC, maar kwam op de neurologische IC te liggen. We werden meteen bijgepraat over het verloop en de uitkomst van de operatie. De operatie was op zich goed verlopen, wel was er een bloedvat geraakt en had hij veel bloed verloren maar dat werd opgevangen door een bloedtransfusie. Erger was dat wat men gehoopt had, het zakken van de druk in de hersenen, dat bij Jeffrey niet echt zichtbaar gelukt was, die was nog steeds veel te hoog. De 12 dagen die volgde waren voor ons als ouders een hel op aarde. Je staat naast het bed, houd zijn hand vast terwijl je bijna continu naar die monitor kijkt waar de hersendruk op staat, de ene dag wat hoger en dan zakt de hoop weg, en de andere dag lager en je hebt weer het gevoel dat het de goede kant op gaat. En al die tijd sta je machtenloos naast het bed met een gevoel wat niet te verwoorden is, het is iets waar alle denkbare emoties tegelijkertijd samenkomen en dat in combinatie met machteloosheid, hoop, vrees, geduld moeten opbrengen en het idee dat je in een nachtmerrie bent beland en je snel hoopt wakker te worden.
Jeffrey van Dam 21 jaar jong overleden N224 Ede 08-06-2011 hersenletsel hersentrauma hersendruk autoongeval autoongeluk auto ongeluk ongeval dodelijke afloop zandvoort 09-06-1990 9-6-90 eitje herinneringsite gedenksite nagedachtenis nooit niet vergeten ziekenhuis ic intensive care kunstmatige coma orgaandonatie thuisopbaring crematie
© 2011 Gert-Jan van Dam
