Ergens heel ver weg hoor je de deurbel, je wordt wakker want dat geluid gaat niet weg.
Kijkt op de wekker, 02.00 uur, oh dat zal Jeffrey wel zijn. Hij was naar het concert van Iron Maiden in Arnhem (Gelredome) en zal wel "weer" zijn sleutels vergeten zijn, je trekt je ochtend jas aan en gaat naar beneden. Maar dat is raar, er staan 2 agenten voor de deur, nog een keer kijken, want je bent niet echt wakker. Ja toch wel, dan toch maar die deur open doen want ze staan er niet voor niets. Dag meneer, zegt 1 van die agenten, mogen we even binnenkomen?, we hebben een mededeling die niet zo goed is, en het betreft uw zoon. GVD denk je, wat nu weer?. Nou kom maar binnen zeg ik, even wachten dan roep ik ook even mijn vrouw erbij. Toen we allebei beneden waren begon de ellende!. De ene agent begint het verhaal te vertellen, nogmaals sorry dat we u zo laat lastig vallen, maar uw zoon is betrokken bij een auto-ongeluk en ligt in het ziekenhuis, in Nijmegen. Ik heb hier het telefoonnummer van de arts die op de hoogte is van zijn toestand want wij weten niet alle details. Dan krijg je een arts aan de lijn die je verteld dat Jeffey is opgenomen en nu op de intensive care ligt met een hersentrauma, en dat de situatie ernstig is!. Gelukkig waren de agenten zo vriendelijk om onze 2 jongste dochters naar onze oudste dochter van 26 te brengen zodat wij meteen er heen konden gaan. Ze zeiden nog wel, ik kan me voorstellen dat u er snel heen wil, maar past u ook op uzelf, niemand is erbij gebaat als u zelf ook een ongeluk krijgt. Onderweg denk je daar toch wel over na, want als je een ongeluk krijgt kom je niet bij Jeffrey aan, en dat is op dat moment je belangrijkste doel. Wat er dan gebeurt is bijna ongelofelijk, door de zenuwen mis je een afslag ergens in de buurt bij Utrecht, maar dat navigatiesysteem gaat meteen herberekenen en heeft gelukkig snel een nieuwe route gevonden. Dan zegt dat net nog zo geweldige apparaat neem de volgende afslag rechts, dus ik rechtsaf, hoor ik meteen daarna die vrouwenstem weer zeggen keer nu om!. Keer nu om? ik dacht dat ik ontplofte, wilde dat pokke ding wel uit het raam gooien maar dan kom je er helemaal niet. Dus maar 10 km doorrijden tot de volgende afslag om te kunnen keren.
Gelukkig is er iets in je hoofd wat de boel op dat moment goed regelt, want zo'n ritje van 1¾ uur onder die omstandigheden goed afleggen, het is gelukt maar vraag niet hoe, elk kwartier leek wel 1 uur!.
Kijkt op de wekker, 02.00 uur, oh dat zal Jeffrey wel zijn. Hij was naar het concert van Iron Maiden in Arnhem (Gelredome) en zal wel "weer" zijn sleutels vergeten zijn, je trekt je ochtend jas aan en gaat naar beneden. Maar dat is raar, er staan 2 agenten voor de deur, nog een keer kijken, want je bent niet echt wakker. Ja toch wel, dan toch maar die deur open doen want ze staan er niet voor niets. Dag meneer, zegt 1 van die agenten, mogen we even binnenkomen?, we hebben een mededeling die niet zo goed is, en het betreft uw zoon. GVD denk je, wat nu weer?. Nou kom maar binnen zeg ik, even wachten dan roep ik ook even mijn vrouw erbij. Toen we allebei beneden waren begon de ellende!. De ene agent begint het verhaal te vertellen, nogmaals sorry dat we u zo laat lastig vallen, maar uw zoon is betrokken bij een auto-ongeluk en ligt in het ziekenhuis, in Nijmegen. Ik heb hier het telefoonnummer van de arts die op de hoogte is van zijn toestand want wij weten niet alle details. Dan krijg je een arts aan de lijn die je verteld dat Jeffey is opgenomen en nu op de intensive care ligt met een hersentrauma, en dat de situatie ernstig is!. Gelukkig waren de agenten zo vriendelijk om onze 2 jongste dochters naar onze oudste dochter van 26 te brengen zodat wij meteen er heen konden gaan. Ze zeiden nog wel, ik kan me voorstellen dat u er snel heen wil, maar past u ook op uzelf, niemand is erbij gebaat als u zelf ook een ongeluk krijgt. Onderweg denk je daar toch wel over na, want als je een ongeluk krijgt kom je niet bij Jeffrey aan, en dat is op dat moment je belangrijkste doel. Wat er dan gebeurt is bijna ongelofelijk, door de zenuwen mis je een afslag ergens in de buurt bij Utrecht, maar dat navigatiesysteem gaat meteen herberekenen en heeft gelukkig snel een nieuwe route gevonden. Dan zegt dat net nog zo geweldige apparaat neem de volgende afslag rechts, dus ik rechtsaf, hoor ik meteen daarna die vrouwenstem weer zeggen keer nu om!. Keer nu om? ik dacht dat ik ontplofte, wilde dat pokke ding wel uit het raam gooien maar dan kom je er helemaal niet. Dus maar 10 km doorrijden tot de volgende afslag om te kunnen keren.
Gelukkig is er iets in je hoofd wat de boel op dat moment goed regelt, want zo'n ritje van 1¾ uur onder die omstandigheden goed afleggen, het is gelukt maar vraag niet hoe, elk kwartier leek wel 1 uur!.
Jeffrey van Dam 21 jaar jong overleden N224 Ede 08-06-2011 hersenletsel hersentrauma hersendruk autoongeval autoongeluk auto ongeluk ongeval dodelijke afloop zandvoort 09-06-1990 9-6-90 eitje herinneringsite gedenksite nagedachtenis nooit niet vergeten ziekenhuis ic intensive care kunstmatige coma orgaandonatie thuisopbaring crematie
© 2011 Gert-Jan van Dam
