Woensdag morgen 22 juni rond 06.00 uur, je wordt wakker van het geluid van de telefoon, half slaperig neem je op en dan hoor je: met de IC, het gaat niet goed met Jeffrey, het heeft geen haast maar u kunt het beste hier heen komen. Aangekomen blijkt dat de hersendruk is opgelopen en zijn rechter pupil niet meer reageert maar groot is en blijft, de verwachting is dat hetzelfde met de linker pupil gaat gebeuren. Kort en bondig, de strijd is gestreden en Jeffrey heeft verloren!. De hersendruk is naar beneden gegaan naar de hersenstam, dat deel stuurt de primaire functies / organen van het lichaam aan zoals hart en ademhaling.
Dan moet het moeilijkste telefoon gesprek ooit gevoerd worden, waarin je tegen je oudste dochter zegt dat ze met haar 2 zusjes moet komen, het is tijd om afscheid van Jeffrey te nemen, hij gaat het eind van de dag niet meer halen.
We hebben een gesprek met de doktoren, we hebben al aangegeven mogelijkheden te zien in orgaan donatie. Maar als de hele gang van zaken uitgelegd wordt begint toch de twijfel de kop op te steken, de donatie wordt leidend in het afscheid nemen en beinvloed zelfs het moment van overlijden. Ondertussen zijn de kinderen in het ziekenhuis aangekomen en we bespreken met hun hoe alles er voor staat. Ook komt de orgaan donatie ter sprake waarop de jongste zegt: ik weet nog dat Jef dat tegen mij zei, toen oma (oktober 2010) overleed zei hij "als ik dood ga mogen ze alles van mij hebben hoor". Dus het was gedaan met de twijfel, als Jeffrey dat wilde, dan ging dat ook gebeuren.
Inmiddels was Jeffrey in een apart kamertje op de IC gezet zodat wij "ongestoord" afscheid konden nemen. Toen alles m.b.t. de donatie geregeld was is de beademing stop gezet, binnen 10 seconden kleurde zijn gezicht van wit naar een grauwe kleur, hij kon al niet meer zelf ademen. Maar zijn hart bleef door kloppen, ik weet niet hoelang maar gevoelsmatig leken het wel uren te zijn. En dan zie je een rechte lijn zonder die piekjes er in en weet je dat ook het hart er mee gestopt is. Ongelofelijk, bizar, onwerkelijk, verschrikkelijk, en niet onder woorden te brengen wat er dan door je heen gaat als ouder, je kijkt naar je kind en "weet" dat het echt over is, het meest denkbare verschrikkelijkste gevoel op aarde, een ramp van ongekende grootte, een nachtmerrie die waarheid wordt!.
Dan moet het moeilijkste telefoon gesprek ooit gevoerd worden, waarin je tegen je oudste dochter zegt dat ze met haar 2 zusjes moet komen, het is tijd om afscheid van Jeffrey te nemen, hij gaat het eind van de dag niet meer halen.
We hebben een gesprek met de doktoren, we hebben al aangegeven mogelijkheden te zien in orgaan donatie. Maar als de hele gang van zaken uitgelegd wordt begint toch de twijfel de kop op te steken, de donatie wordt leidend in het afscheid nemen en beinvloed zelfs het moment van overlijden. Ondertussen zijn de kinderen in het ziekenhuis aangekomen en we bespreken met hun hoe alles er voor staat. Ook komt de orgaan donatie ter sprake waarop de jongste zegt: ik weet nog dat Jef dat tegen mij zei, toen oma (oktober 2010) overleed zei hij "als ik dood ga mogen ze alles van mij hebben hoor". Dus het was gedaan met de twijfel, als Jeffrey dat wilde, dan ging dat ook gebeuren.
Inmiddels was Jeffrey in een apart kamertje op de IC gezet zodat wij "ongestoord" afscheid konden nemen. Toen alles m.b.t. de donatie geregeld was is de beademing stop gezet, binnen 10 seconden kleurde zijn gezicht van wit naar een grauwe kleur, hij kon al niet meer zelf ademen. Maar zijn hart bleef door kloppen, ik weet niet hoelang maar gevoelsmatig leken het wel uren te zijn. En dan zie je een rechte lijn zonder die piekjes er in en weet je dat ook het hart er mee gestopt is. Ongelofelijk, bizar, onwerkelijk, verschrikkelijk, en niet onder woorden te brengen wat er dan door je heen gaat als ouder, je kijkt naar je kind en "weet" dat het echt over is, het meest denkbare verschrikkelijkste gevoel op aarde, een ramp van ongekende grootte, een nachtmerrie die waarheid wordt!.
Jeffrey van Dam 21 jaar jong overleden N224 Ede 08-06-2011 hersenletsel hersentrauma hersendruk autoongeval autoongeluk auto ongeluk ongeval dodelijke afloop zandvoort 09-06-1990 9-6-90 eitje herinneringsite gedenksite nagedachtenis nooit niet vergeten ziekenhuis ic intensive care kunstmatige coma orgaandonatie thuisopbaring crematie
© 2011 Gert-Jan van Dam
